ΣΕΛΛΟΙ - ΕΛΛΟΙ ΥΠΟΦΗΤΕΣ

Οι Σελλοί ή Ελλοί ήταν το αρχαιότατο προκατακλυσμιαίο Πελασγικό φύλο της Ηπείρου.

«Και γαρ ούτος (σ.σ. ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα) περί τον Ελληνικόν εγένετο τόπον μάλιστα, και τούτου περί την Ελλάδα την αρχαίαν, αύτη δ' εστίν η περί Δωδώνην και τον Αχελώον, ούτος γαρ πολλαχού το ρεύμα μεταβέβληκε, ώκουν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και ο καλούμενοι τότε μεν Γραικοί νυν δ' Έλληνες» (Βλ Αριστοτέλης, Μετεωρολογικά, 352b,2).

ΣΕΛΛΟΙ-ΕΛΛΟΙ ΥΠΟΦΗΤΕΣ

«Εδώ στη Δωδωναία Γη οι ανιπτόποδες Σελλοί υποφήτες βρίσκονταν σε διαρκή σωματική επαφή με τη χωμάτινη σάρκα της, από την οποία αντλούσαν συνεχώς ενεργειακή δύναμη και βρίσκονταν πάντα σε αρμονική σχέση και συνάφεια μαζί της. Λάβαιναν ενορατικά και διεργαστικά από αυτή τα μηνύματά της και τα αποκωδικοποιούσαν. Γι' αυτό τα πόδια τους, με τα οποία πατούσαν ξυπόλυτοι στο έδαφος, έφεραν πάντα επάνω τους χοϊκή ύλη (ανιπτόποδες). Προσοχή! μόνο τα πόδια τους και όχι τα χέρια τους ούτε το υπόλοιπο σώμα τους. Αυτό σημαίνει πως δεν ήταν σε πρωτόγονη ή ημιβάρβαρη κατάσταση, όπως θέλουν να τους παρουσιάσουν κάποιοι-ευτυχώς ελάχιστοι- συγγραφείς, αλλά υποδήλωναν αποκλειστικά τον συνεχή δεσμό τους με τη Γή, ο οποίος επιτυγχανόταν με την επαφή που είχαν μαζί της με τα γυμνά πόδια τους. Γι' αυτό άλλωστε ξάπλωναν για ύπνο πάνω στην απέραντη αγκαλιά της τροφοδότρας Γαίας, ώστε να μην λύεται ούτε κατά τη διάρκεια του ύπνου τους η συνεχής αυτή επαφή. Έτσι μπορούσαν να «φορτίσουν» από τα μαγνητικά και ενεργειακά της πεδία τα εγκεφαλικά και διορατικά τους κύτταρα, τους ιστούς και τους νευρώνες του σώματός τους και ίσως κάποιες άλλες πνευματικές δυνάμεις τους, που εκείνοι είχαν καταφέρει να ενεργοποιήσουν και να αναπτύξουν με την καθημερινή τους άσκηση και επαφή.

Με τη δύναμη του νου τους και με κάποιες δικές τους άγνωστες τεχνικές είχαν επισημάνει προφανώς τα διάφορα ενεργειακά πεδία, που είχαν ευεργετική κοσμική ακτινοβολία αλλά προπάντων και γήινη ενεργειακή ροή φορτισμένων ιόντων και πάνω στα σημεία αυτά έχτισαν τα ιερά τους, όπου ασκούσαν τις λατρευτικές, θεραπευτικές και μαντικές τους ιεροπραξίες και τελετουργίες. Είναι εξάλλου γνωστό ότι όλοι οι αρχαιοελληνικοί ναοί, τα ασκληπιεία και τα μαντεία τους είναι χτισμένα σε τέτοιους ενεργειακούς κόμβους.

Στο σημείο ακριβώς αυτό θα πρέπει να τονίσουμε το γεγονός της πλήρους διαφοροποίησης της έννοιας και της ετυμολογικής και πραγματικής σημασίας των Σελλών υποφητών από την έννοια και τη σημασία των γνωστών προφητών. Στην έννοια των υποφητών υπεισέρχονται νοητικές, πνευματικές και εγκεφαλικές διεργασίες και αναζητούν οι ίδιοι να βρουν και ν' αποκαλύψουν την αλήθεια πίσω από τα φυσικά σύμβολα και τα σημάδια των φυσικών φαινομένων. Αντίθετα οι προφήτες έπαιρναν δοτή τη γνώση από τον όποιο θεό τους και απλά τη μεταβίβαζαν στους ανθρώπους ή προέλεγαν τα μελλούμενα βασιζόμενοι σε εμπειρικές παρατηρήσεις, σε οιωνούς και σε άλλα σημεία (μάντεις).

Αναφορικά με το πώς πρέπει να ονομάζονται οι περί την Δωδώνη κάτοικοι, Ελλοί, όπως τους αποκαλεί ο Ησίοδος (από την Ελλοπία) ή Σελλοί κατά την έκφραση του Ομήρου, ο Στράβωνας εκφράζει επιφύλαξη να αποδεχτεί την μία ή την άλλη ονομασία. Ανατρέχει στον Φιλόχορο ο οποίος ισχυρίζεται ότι η χώρα γύρω από τη Δωδώνη ονομαζόταν Ελλοπία, όπως επίσης Ελλοπία ονομαζόταν και η Εύβοια (Βλ Στράβων Γεωγράφος, Γεωγραφικά: «Φιλόχωρος δέ φησι και τον περι Δωδώνην τόπον, ωσπερ την Ευβοιαν, Έλλοπίαν κληθήναι»7,7,10). Και ακολούθως επικαλείται τον Ησίοδο, ο οποίος, όπως προαναφέραμε, ονομάζει Ελλοπία τη χώρα γύρω από τη Δωδώνη. «'Έστι τις Έλλοπίη, πολυλήιος ήδ' εύλείμων. 'Ένθα δε Δωδώνη τις έπ' έσχατιή πεπόλισται ... » (Υπάρχει κάποια χώρα με πολλά χωράφια και πλούσια λιβάδια. Εκεί στην άκρη είναι χτισμένη κάποια Δωδώνη).

Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ονομάστηκε Ελλοπία και οι κάτοικοί της Ελλοί από τα πολλά έλη που υπήρχαν στην περιοχή (Βλ Στράβων, Γεωγραφικά, 7,7,11 ) Αντίθετα ο Όμηρος δεν γνωρίζει Ελλούς αλλά Σελλούς. Πρόσθεσε μάλιστα ο Απολλόδωρος και το όνομα του ποταμού Σελλήεντα, μάλλον για να αιτιολογήσει ετυμολογικά την προέλευση του ονόματος. Ο ποταμός όμως αυτός, όπως ισχυρίζεται ο Σκήψιος, δεν βρίσκεται ούτε στη Θεσπρωτία ούτε στη Μολοσσία αλλά στην Ηλεία. Δεν απέχει σχεδόν καθόλου η ετυμολογική συγγένεια των λέξεων αυτών Σελλός>Ελλός:>’Ελλην και είναι πολλοί αυτοί που δέχονται την άποψη, ενώ ο Ευστάθιος αναφέρει και μια ακόμη εκδοχή, ότι οι Ελλοί ονομάστηκαν έτσι από τον Θεσσαλό Ελλό (Βλ Ευστάθιος, Σχόλια στον Όμηρο: «ότι Έλλοι από Έλλού του Θεσσαλού»)».

Από το βιβλίο του Στέφανου Κωλέττα. Αρχέγονος Ελλάς ΗΠΕΙΡΟΣ. Συνέκδοση Δήμων Πασσαρώνος-Μολοσσών-Ευρυμενών. Ιωάννινα 2010. σσ.733.736